استاد بزرگ بي بديل حكيم ابوالقاسم منصوربن حسن فردوسي طوسي ، شاعر بزرگ حماسه سراي ايران و يكي از شاعران مشهور عالم و ستارة درخشندة آسمان ادبيات فارسي و از مفاخر نامبردار ملت ايرانست ، و بسبب همين عظمت مقام و مرتبت سرگذشت او مانند ديگر بزرگان دنياي قديم با افسانه ها و روايات مختلف در آميخته است .

مولد او قرية باژ از قراء ناحية طابران ( يا : طبران ) طوس متولد شده بود يعني همانجا كه امروز آرامگاه اوست ، و او در آن ده در حدود سال ۳۲۹ –  330 هجري ، در خانواده يي از طبقة دهقانان چشم بجهان هستي گشود .

چنانكه مي دانيم « دهقانان » يك طبقه از مالكان بودند كه در دورة ساسانيان ( و چهار پنج قرن اول از عهد اسلامي ) در ايران زندگي مي كرده ويكي از طبقات اجتماعي فاصل ميان طبقة كشاورزان و اشراف درجة اول را تشكيل مي داده و صاحب نوعي از «اشرافيت ارضي» بوده اند . زندگاني اين دسته در كاخهايي كه د راراضي خود داشتند مي گذشت و بوسيلة «روستائيان» از آن اراضي بهره برداري مي نموده و در جمع آوري ماليات اراضي با دولت ساساني و سپس در عهد اسلام با دولت اسلامي همكاري داشته اند و تا حدود حملة مغول بتدريج بر اثر فتنه ها و آشوبها و تضييقات گوناگون از بين رفتند .

اينان در حفظ نژاد و نسب و تاريخ و رعايت آداب و رسوم ملي تعصب و سختگيري خاص مي كردند و بهمين سبب است كه هر وقت در دورة اسلامي كسي را «دهقان نژاد» بدانند مقصود صحت نژاد ايراني اوست و نيز بهمين دليل است كه در متون فارسي قرون پيش از مغول « دهقان » بمعني ايراني و مقابل «ترك» و «تازي» نيز استعمال مي شد .