ميرزا محمد علي فرزند ميرزا عبدالرحيم و برادرزاده خوش نويس مشهور شمس الدين ثاني معروف به شيرين قلم ، از اعقاب شمس الدين محمد شيرين مغربي ( متوفي 808 ) هجري كه صائب تخلص مي كرده بزرگترين و معروفترين منشاء سبك هندي است .

پدرش از تاجران تبريزي اصفهان بود و پسرش محمد علي در حدود سال 1010 هجري در قرية عباس آباد نزديك آن شهر ولادت يافت و بعد از تحصيلات و كسب فنون شاعري از حكيم ركناي كاشاني متخلص به مسيح و حكيم شفايي اصفهاني شاعران قرن يازدهم هجري ، مورد توجه و علاقه شاه عباس اول صفوي قرار گرفت . در اوايل جواني به مكه رفت و پس از زيارت كعبه و سير وسياحت در بلاد ممالك پهناور عثماني به ايران بازگشت . به زيارت آستان قدس رضوي شتافت و در مدح و منقبت حضرت امام علي بن موسي الرضا (ع) پرداخته و در مقطع غزلي سرود

شكر الله كه بعد از سفر حج صائب     

عمر خود تازه بسلطان خراسان كردم

صائب در سال 1034 يا 1036 هجري به مناسباتي از اوضاع و احوال اصفهان دلگير شد و بنا بر روش رايج شاعران آن زمان بقصد تجارت به عزم ديار هند به هرات و كابل رفت در كابل به ديدار ميرزا حسن الله متخلص به احسن و مشهور به ظفرخان فرزند خواجه ابوالحسن تربتي يا سبزواري كه به نيابت پدر از جانب جهانگير پادشاه هند حكمران آن مرز و بوم نائل شد .

ظفرخان مردي شاعر و ادب پرور بود و صائب را سخت گرامي مي داشت . چيزي نگذشت كه به شاگردي او دل خوش كرده گفت : و طرز ياران پيش احسن بعد از اين مقبول نيست