بيمه را اصوة صنعت مي نامند و صنعت در اصطلاح به معني بكارگيري مواد اوليه و تبديل آنها به اشياء ديگر براي كسب درآمد و ثروت .

با توجه به تعريف فوق چنين استنباط مي شود كه بينه در تثبيت سرمايه ها و جايگزين كردن اموال و اشيايي كه دستخوش آسيب ديدگي يا تلف مي شوند، نقش اساسي دارد ، مؤسسات سرمايه اي و اشخاص

، مؤسسه هايي را كه در كار صنعت و توليد هستند را حفظ مي كند و از وقفه در توليد آنها پيشگيري مي كند .

مي دانيم كه وقفه در يك واحد توليد بر فعاليت بسياري از مؤسسات ديگر اثر مي گذارد  و اين امر در بازار عرضه و تقاضا و قيمت كالاهاي توليد شده اثر گذار است.

بنابراين بيمه ابزار و وسيله اي است در خدمت اقتصاد و صنعت . بدين علت است كه بيمه خود عاملي از عوامل توليد محسوب شده و نام صنعت به ان اطلاق مي شود .

در توضيع عملكرد بيمه مي توان چنين گفت كه بيمه مكانيسم انتقال ريسك است كه ازاين طريق با ريسك و زيان اقتصادي احتمالي ناشي از وقوع خسارت ، از يك شخص يا يك بنگاه اقتصادي كه در معرض چنين ريسكي قرار گرفته ، به ديگري منتقل مي شود كه خواهان ريسك پذيري و تقبل زيان هاي احتمالي آن است .

هزينه انتقال ريسك ، حق بيمه اي است كه انتقال دهنده به پزيرنده ريسك مي پردازد.

بنابراين بيمه به عنوان وسيله اي براي انتقال ريسك نه تنها بي هزينه نيست بلكه هزينه بر است.

(منبه كردي، محبوبه-بررسي مشكلات نمايندگان بيمه به عنوان بخشي از شبكه فروش در تهران ، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تهران،سال1375).