مقدمه

تصفيه و تهيه بنزين اتومبيل – بنزين يكي از چند مشتقات نفتي است كه از نفت خام بدست مي آيد نفت خام در تصفيه خانه و در داخل يك مخزن بلند فلزي تقطير مي شود . اين مخزن را برج تقطير جزء به جزء‌(Fractionating  Tower)  مي گويند .

نفت خام در داخل كوره گرم شده و به درجه حرارتي مي رسد كه تمام مشتقاتي كه بايد تهيه گردند بصورت گاز در مي آيند . گاز متصاعد شده پس از عبو از مراحل مختلف تقطير شده و به مايع تبديل مي گردد .

بنزيني كه از برج تقطير بدست مي آيد داراي اكتان پايين است وبايستي عمل آورده شود و اكتان مناسب را كسب نمايد و فرآيندي را طي نمايد كه عوامل زنگ زدگي و چسبندگي را از بين برده و يا اينكه حداقل آنها را بي اثر نمايد . سپس به گريد يا درجات مختلف جداسازي شده و براي افزايش مقاومت آنها در برابر انفجار و نيز چلوگيري از يخ زدن كاربراتور، افزودني هاي لازم به آن اضافه مي شود .

بنزين ، مخصوصاً‌ برخي از گريد هاي بالا بعنوان فرآورده جانبي و به روش شيميايي نيز توليد مي گردد اما منبع اكثر بنزين ها نفت خام مي باشد .

سيستم سوخت

1-چگونگي كار سيستم سوخت : براي اينكه موتور به راحتي روشن شود و بدون اشكال گاز خورده . از نظر مصرف سوخت نيز مقرون به صرفه باشد و درعين حال بتواند تمام قدرت را توليد نمايد و د رحين رانندگي خاموش نشود ، كاربراتور نقش اساسي خواهد داشت .

به طور خلاصه ، وظيفه كا ربراتور مخلوط كردن مقدار صحيح از سوخت با مقدار متناسب از هوا جهت احتراق در سيلندرها و نيز ارسال به موقع  از مخلوط تبخير شده مذكور به هر سيلندر و برابر نياز آن مي باشد . سيكل كامل كاربراتور از لحظه مخلوط شدن سوخت با هوا شروع شد ه و تا لحظه احتراق در سيلندرها ادامه دارد . از اينرو اين سيكل شامل كاربراتور ، منيفولد هوا ، سوپاپ هوا ، وحتي اتاق احتراق و پيستون نيز مي گردد .

سوخت لازم براي كاربراتور از طريق سيستم سوخت تامين مي گردد و اين سيستم شامل باك بنزين ، تلمبه يا پمپ بنزين و تعدادي صافي بنزين مي باشد . پمپ بنزين ،‌سوخت را با فشار به پياله سوخت كه داراي شناور است مي فرستد و صافي نيز از ورود مواد زايد به سيستم سوخت جلوگيري مي نمايد .

نسبت اختلاط سوخت و هوا : بنزين از نظر درجه اكتان انواع مختلفي دارد و در مورد اكثر آنان تناسب صحيح اختلاط بنزين و هوا از حيث وزن عبارت است از حدود 15 قسمت هوا به 1 قسمت از بنزين كه آنرا « نسبت شيميايي » اختلاط گويند و احتراق كامل سوخت را تضمين مي نمايد . اما در عمل اين اختلاط يا نسبت بنزين و هوا حداكثر قدرت راتوليد نمي كند و از نظر مصرف بنزين اقتصادي نمي باشد . براي رانندگي معمولي و سرعت اقتصادي نسبت اختلاط حدود 16 به 1 يعني 16 قسمت هوا و يك قسمت بنزين لازم است .درحاليكه روشن كردن موتور در هواي سرد ممكن است حتي به مخلوطي از 1 قسمت بنزين و 1 قسمت هوا نياز باشد . به طور كلي نسبت اختلاط در شرايط مختلف به شرح زير مي باشد :

• لحظه استارت زدن با نسبت اختلاط كمتر و متوسط
• در سرعتهاي پايين و دور آرام با نسبت اختلاط كمتر و متوسط
• در سرعت اقتصادي با نسبت اختلاط ضعيف ( 16 به 1 )
• هنگام گاز دادن و سرعت هاي بالا با نسبت اختلاط قوي

ا زسوختن بنزين و هوا موادي باقي مي ماند كه شامل مونوكسيد كربن (CO) ، انيدريد كربنيك (CO2) و هيدروكرتن هاي مختلف و اكسيدهاي ازت مي باشد . ميزان اين مواد در دود اگزوز بستگي به مقدار بنزين در مخلوط سوخت و هوا دارد .