يك ضرب المثل قديمي در كره وجود دارد كه مي گويد : نبايد حتي بر روي ساية معلم خود پا گذاشت.اين ضرب المثل ميزان احترامي كه بطور سنتي به معلمان ابراز مي شده را مورد تأييد قرار مي دهد.اگرچه تغييرات زيادي در نظام آموزشي كره از زمان پذيرش روشهاي آموزشي مدرن بوجود آمده است،بسياري از سنن قديمي هنوز جايگاه خود راحفظ نموده اند.

آموزش دركرة باستان

عموماً بديهي فرض ميشود كه كره اي ها بطورسنتي اهميت زيادي براي آموزش قائل شده اند  و اين ديدگاهي است كه تا به امروز ادامه دارد.

طبق متون تاريخي باستان،آموزش رسمي دركره طي دوران سه پادشاهي(از57 سال پيش از ميلاد تا 668 ميلادي) تحت تأثير نظام آموزشي كشورچين بوده است.

درسال 372ميلادي مؤسسه دولتي آموزش عالي با نام TAEHAK( آكادمي ملي كنفوسيوس) در پادشاهي GOGURYEO (37 سال پيش ازميلاد تا 668 ميلادي) تأسيس گرديد.

مؤسسه مشابه آموزش عالي با نام GUKHAK (كالج ملي كنفوسيوس)درسال 682 دردوران پادشاهي SILLA (57 سال پيش از ميلاد تا 935 ميلادي) ايجاد گرديد.

دراين اثنا،همچنين سيستم تربيتي منحصربفردي تحت عنوانHWARANGDO(رويش گلهاي جوان) ايجاد گرديد تا جوانان نخبه اشراف را آموزش دهد.

HWARANGDO درمتحد كردن شبه جزيرة كره طي قرن هفتم ميلادي مؤثربود.پادشاهي BAEKJE(18سال پيش ازميلاد تا 660 ميلادي) نيزآموزش را مورد تاكيد قرار داد و بسياري ازدانشمندان را در موضوعات آكادميك گوناگون تربيت نمود، كه بسياري از آنها سهم مهمي در فرهنگ ابتدايي كشورژاپن ايفا كردند.آموزش عالي در تمامي اين پادشاهي ها تمايل به تمركز بر مطالعة آثار كلاسيك چيني داشت.اگرچه سلسلة بعدي GORYEO (1392 – 918) بودائيسم را بعنوان مذهب دولتي برگزيد، مطالعات كنفوسيوس همچنان تأثيرمهمي بر جوامع آكادميك و نظام آموزشي داشتند.نهادينه شدن خدمت دولتي درنيمة قرن دهم الگوي رفرم آموزشي راايجادنموده و نقش آموزش  را بسوي آماده نمودن افراد جوان جهت خدمت عمومي سوق داد.

GORYEO مؤسـسه اي دولتي جهت آموزش عالي با نام GUKJAGAM (دانشگاه ملي) در سال 992 در پايتخت خود GAESEONG بنيان گذاري نمود.

تقريباً در همين زمان بود كه دولت مركزي شروع به گسيل كردن دانشمندان به نواحي استاني كرد تا آموزش جهت ساكنان محلي را به اجراء در آورد.با اينحال تا پايان قرن چهاردهم ميلادي بودائيسم بتدريج رنگ باخت.مؤسسين سلسلة JOSEON (1910– 1392) درعوض به عنوان منبع اصول اساسي براي سياست و اخلاق ملي و نهادهاي اجتماعي به كنفوسيونيسم گرويدند.عاليترين مؤسسه آموزشي طي دوران JOSEON كه با نام Seonggyungwan(آدمي كنفوسيوس) خوانده مي شد بعنوان مركز مطالعات كنفوسيوس عمل مي نمود.

درسطح آموزش متوسطه نيز،2نوع مدرسه وجودداشت:

· Hakdang  در پايتخت Han yang (سئول امروزين)

· Hyanggyo در مناطق روستايي

مدارس خصوصي كه Seodang خوانده مي شدند آموزش ابتدايي را به انجام مي رساندند.

آموزش دردوران سلسلة JOSEON عمدتاً بعنوان ابزاري جهت آماده نمودن اشراف جوان جهت خدمت عمومي آتي نگريسته ميشد.امتحانات چيني كلاسيك معيارهاي اصلي صلاحيتهاي آموزشي به شمار مي آمد.اين سنت بعنوان پاية نظام آموزشي كره تا اواخر قرن نوزدهم باقي ماند يعني زماني كه كره درهاي خود را بسمت غرب باز كرد.

ظهور مدارس مدرن

كره در واقع ظهور يك حركت گسترده درجهت مدرنيزه شدن را در اواخر قرن هفدهم و قرن هجدهم تجربه كرد. گروهي ازدانشمندان جوان گرد هم آمدند تا راههاي عملي را جستجو كنند تا دانش آكادميك به جهت مدرنيزه نمودن كشورمورد استفاده قرار گيرد.

دانش و فكر آنها بعنوان SILHAK يا «آموزش عملي» خوانده شد.اين دانشمندان پيشرو تئوريك غير عملي كه در جوامع محافظه كار آكادميك آن زمان غلبه داشت سرخورده شدند.