عنوان فارسی مقاله: کنترل مالکیت شرکت های وابسته خارجی: دیدگاه نظریه حقوق مالکیت عنوان انگلیسی مقاله: Ownership control of foreign affiliates: A property rights theory perspective

ترجمه مقاله کنترل مالکیت موسسات وابسته خارجی – الزویر ۲۰۱۶

مشخصات مقاله انگلیسی (PDF)
سال انتشار    ۲۰۱۶
تعداد صفحات مقاله انگلیسی    ۱۲ صفحه با فرمت pdf
رشته های مرتبط با این مقاله    مدیریت
گرایش های مرتبط با این مقاله    مدیریت کسب و کار، مدیریت بازرگانی و بازرگانی بین الملل
چاپ شده در مجله (ژورنال)    مجله کسب و کار جهانی – Journal of World Business
کلمات کلیدی    سرمایه گذاری مستقیم خارجی، مالکیت، تغییر مالکیت، نظریه حقوق مالکیت، قراردادهای ناقص، فساد بازارهای مالی
ارائه شده از دانشگاه    دانشگاه وارویک، انگلستان
رفرنس    دارد ✓
کد محصول    F1045
نشریه    الزویر – Elsevier


مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله pdf
وضعیت ترجمه    انجام شده و آماده دانلود
تعداد صفحات ترجمه شده:  ۲۸  صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول    ترجمه شده است ✓
ترجمه متون داخل تصاویر    ترجمه نشده است ☓
ترجمه متون داخل جداول    ترجمه نشده است ☓
درج تصاویر در فایل ترجمه    درج شده است ✓
درج جداول در فایل ترجمه    درج شده است ✓
منابع داخل متن    به صورت انگلیسی درج شده است ✓
کیفیت ترجمه    کیفیت ترجمه این مقاله متوسط میباشد


فهرست مطالب
۱٫ مقدمه
۲٫ نظریه حقوق مالکیت و ساختارهای مالکیت
۲٫۱٫ ابعاد محیط سازمانی کشور میزبان
۲٫۲٫ محرک های بازار نهادی و مالی تغییر در کنترل مالکیت
۲٫۳٫ محرک های تغییر در سطح بنگاه در کنترل مالکیت
۳٫ اطلاعات و روش
۳٫۱٫ متغیر وابسته
۳٫۲٫ متغیرهای مستقل
۳٫۲٫۱٫ سطح کلان: فساد و سهولت دسترسی به یک بازار سهام محلی
۳٫۲٫۲٫ سطح شرکت ها: بلوغ و ارتباط
۳٫۲٫۳٫ متغیرهای کنترل
۳٫۳٫ مدل
۴٫ نتایج
۵٫ نتیجه گیری ها




بخشی از ترجمه:
این مقاله، نظریه حقوق مالکیت را برای توضیح تغییرات در مالکیت شرکت های وابسته خارجی اعمال می کند. تغییر مالکیت از هر دو ویژگی های سطح-شرکت و تفاوت ها در محیط های نهادی در کشورهای میزبان تاثیر می پذیرد. ما بین توسعه بازار مالی و سطح فساد به عنوان دو بعد نهادی مختلف تمایز قائل می شویم، به طوری که تغییرات در امتداد این ابعاد به روش های مختلف بر تغییر مالکیت تاثیر می گذارند. علاوه بر این، ما استدلال می کنیم که تغییرات در مالکیت از ارتباط شرکت های وابسته خارجی با بخش مادر آنها، و همچنین از بلوغ شرکت وابسته تحت تاثیر قرار می گیرد. ما از داده های سطح-شرکت در سراسر ۱۲۵ کشور میزبان برای آزمون فرضیه خود استفاده می کنیم.

۱٫ مقدمه
مالکیت شرکت همچنان یک ساختار هسته ای در نوشته های کسب و کار بین المللی (IB) (Aguilera & Crespi-Cladera, 2016) باقی مانده است. نیاز به حفظ مالکیت و کنترل دارایی های خاص-شرکت, در هسته اصلی نظریه درونی سازی قرار دارد و رکن بنیادی الگوهای غالب در IB است. در واقع، همانطور که در دیدگاه اخیر توسط Brouthers (2013) مورد بحث قرار گرفت، نوشته های زیادی در مورد حالت های ورود, تصمیمات مالکیت در نقطه ورود را بررسی کرده اند، به ویژه با کمک تئوری هزینه معامله. با این حال، درک محدودی از نحوه تنظیم سهام مالکان با تغییرات محیط خارجی, توسط شرکت های چند ملیتی (MNE) و شرکای محلی وجود دارد.
نظریه موجود در تغییر مالکیت در درجه اول بر اساس سنت Johanson وVahlne (1977، ۲۰۰۹) است که بر یادگیری تجربی و جنبه های تکاملی از فرآیند تعدیل ساختار مالکیت تاکید نمودند. با این حال، نوشته های موجود, تکامل حضور خارجی ها در محل را به عنوان، ثابت ماندن سایر شرایط در نظر می گیرند که یک فرآیند تدریجی افزایش تعهد است. بر این اساس، بسیاری از مطالعات, یک چارچوب نظری را اتخاذ نموده اند که موازی با مدل Uppsala است (نگاه کنید به عنوان مثال، به Brouthers & Bamossy, 1997; Globerman & Shapiro, 2003)، که استدلال می کند که شرکت های بین المللی به تدریجی بر اساس توانایی خود با موفقیت مزایای مالکیت خود در بازارهای جدید را اعمال می نمایند. با این حال، استفاده از این استدلال به منظور کشف ماهیت رابطه بین تجربه و مالکیت شرکت وابسته ، طبق گفته Birkinshaw and Morrison (1995) اشاره می کنند، گمراه کننده است. در عوض، این تاکید مهم است که فرایند تغییر مالکیت از عوامل مختلف تاثیر می پذیرد که منجر به افزایش و یا کاهش در سهام مقرر شده توسط سرمایه گذار خارجی در طول زمان می شود. اینها نه تنها از استراتژی سرمایه گذار خارجی پیروی می کنند, بلکه توسط مشوق ها و انگیزه شریک محلی در حفظ باقی مانده سهام مالکیت ‘شرکت وابسته تعیین می شوند. ما این جنبه را در تجزیه و تحلیل به منظور در نظر گرفتن ارزش نسبی هر دو کمک های خارجی و شریک محلی در سطح وابسته می گنجانیم. ما استدلال می کنیم که تکامل ارزش نسبی این کمک ها نه تنها به دلیل ویژگی ها و فرآیندهای سطح-شرکت (ارتباط شرکت وابسته به مادر و بلوغ شرکت وابسته)، بلکه با توجه به محیط های نهادی تغییر می کند. بنابراین، مطالعه ما، به نوشته های در مورد بین المللی سازی و تغییر مالکیت به روش های مختلف کمک می کند.
اولاً، ما تغییرات پس از ورود در مالکیت شرکت وابسته خارجی را با کمک نظریه حقوق مالکیت مفهوم پردازی می نماییم. در واقع، ما به دنبال توسعه این نوشته ها همراه با یافته های Beamish و Lupton (2016) هستیم که معتقدند که تمرکز پژوهش “بر اینکه چه شرایطی برای مدیریت بهتر است، و یا سرمایه گذاری مشترک (JV)، و نه آنچه برای هر دو شریک خارجی و یا محلی خوب است “(Beamish و Lupton 2016: 173), برای ساخت تئوری آینده در استراتژی های تعاونی در IB مهم است. بر اساس این دیدگاه، ما استدلال می کنیم که بسیاری از نوشته های موجود، ساختارهای مالکیت را تنها از منظر شریک خارجی در نظر می گیرند (به عنوان مثال MNE مادر)، در حالی که شریک محلی (یعنی, میزبان شریک کشور) به همان اندازه مهم است. بنابراین گسترش درک مفهومی لازم است. ما ثابت کردیم که نظریه حقوق مالکیت, یک دیدگاه است که متناسب با این هدف پیشنهاد شده است، و ما از این تئوری برای مفهومسازی تغییرات پس از ورود در مالکیت شرکت های وابسته خارجی استفاده می کنیم. این به ما اجازه توسعه استدلالات در گسترش تجزیه و تحلیل سنتی با محوریت هزینه های معامله (Brouthers، ۲۰۰۲) را به منظور در نظر گرفتن توزیع بهینه سهام مالکیت سهام توسعه دهیم که بر پاسخ های موثر برای این مشکل کنترل ناقص تاکید می کنند. ما از بینش های جمع آوری شده از تئوری حقوق مالکیت به منظور بررسی محرک های تغییر در سطح شرکت و سطح کشور در ساختار مالکیت استفاده می کنیم. در انجام این کار، ما قابلیت کاربرد نظریه حقوق مالکیت را به زمینه هسته ای IB از مالکیت شرکت (Antràs 2014) بررسی می نماییم. بحث اصلی ما این است که تغییرات در امتداد ابعاد سازمانی و ویژگی های سطح-شرکت بر ارزش نسبی سهم شرکای داخلی و خارجی و گزینه های خارج از آن (به عنوان مثال، منابع امور مالی) به شیوه ای غیر متقارن تاثیر می گذارند.
دوم، ما نوشته ها را بر اساس Hoskisson و همکاران (۲۰۱۳)، توسط مقایسه تغییرات در کیفیت کلی نهادهای کشور میزبان که بر فرصت های قرارداد تاثیر می گذارند، با تاثیر بازارهای مالی در کشورهای میزبان گسترش می دهیم. ما فرض می کنیم که توسعه بازار مالی, یک عامل مجزا در توضیح تغییر مالکیت است. در بسیاری از اقتصادهای بازار نوظهور، کیفیت زیرسیستم های مالی ممکن است از کیفیت کلی سازمانی (Glaeser, Johnson, & Shleifer, 2001) تجاوز نماید و این دو سیستم به خوبی می توانند مستقل از یکدیگر تکامل یابند. این با استدلالات Cantwell, Dunning, and Lundan (2010), مرتبط است که تکامل همزمان نهادها و سرمایه گذاران به سمت داخل رابررسی نمودند.
سوم، با تمرکز بر تغییرات در ساختار مالکیت، ما می توانیم اثرات نهادی را از ویژگی های ثابت کشور بهتر جداسازی نماییم. به عنوان مثال، معیارهای کیفیت نهادی، زمانی که در سطوح ضبط شوند, به شدت با سطح توسعه مرتبط هستند که توسط نظریه پردازان سازمانی (به عنوان مثال، North، ۱۹۹۰) مستندسازی شده است. این اثر مخدوش کننده, دیگر برای تغییرات در نهادها اعمال نمی شود. به همین ترتیب، رویکرد پویا ما را قادر به ترکیب تاثیر بلوغ افزایش شرکت های وابسته خارجی، و همچنین نحوه تفاوت نتایج این فرآیندها برای شرکت هایی می سازد که توسط ارتباط بالاتر، بر اساس مفهوم مورد استفاده توسط Malhotra and Gaur (201 4) مشخص می شوند.
ما مشاهدات سالانه سهام مالکیت برای ۵۳۶۲۵ شرکت وابسته خارجی در ۱۲۵ کشور را در دوره نمونه خود از ۲۰۰۲- ۲۰۱۲ داریم، در حالی که مطالعات قبلی اکثراً بر اطلاعات در زمان سرمایه گذاری متکی بوده اند. با استفاده از این داده ها، فرضیه های خود را با تکیه بر برآوردگر لوجیت چندگانه آزمایش می کنیم. یافته های اصلی ما، در مقابل نوشته های قبل از آن، اینست که افزایش فساد در کشور میزبان منجر به کاهش احتمال حفظ یک شرکت چند ملیتی و تبدیل شدن به یک شریک اقلیت می شود. در مقابل، بهبودها در بازارهای سرمایه محلی, چنین حرکتی را محتمل می سازد، زیرا موجب افزایش دسترسی به منابع مالی برای شرکت های محلی می شود. در سطح خرد، می بینیم که بلوغ شرکت ها باعث یک تنظیم به سوی کنترل محتمل تر خارجی اقلیت می شود و ارتباط بالاتر بین فعالیت های شرکت وابسته و فعالیت های مادر, یک تنظیم به سوی کنترل اقلیت خارجی را کمتر محتمل می سازد. نتایج ما در زیر تشریح شده اند و با کمک تئوری حقوق مالکیت توضیح داده شده اند.
ساختار مقاله به شرح زیر است. ما ابتدا چارچوب نظری را مورد بحث قرار می دهیم و فرضیات خود را استنتاج می نماییم. در بخش بعدی, ما داده ها و روش شناسی را توصیف می کنیم. بخش های پایانی, نتایج را ارائه و مورد بحث قرار می دهند و پس از آن انعقاد اظهارات صورت می گیرد.



بخشی از مقاله انگلیسی:
Abstract

This paper applies property rights theory to explain changes in foreign affiliates’ ownership. Post-entry ownership change is driven by both firm-level characteristics and by the differences in the institutional environments in host countries. We distinguish between financial market development and the level of corruption as two different institutional dimensions, such that changes along these dimensions impact upon ownership change in different ways. Furthermore, we argue that changes in ownership are affected by the foreign affiliate’s relatedness with its parent’s sector, as well as by the affiliate’s maturity. We use firm level data across 125 host countries to test our hypotheses.

۱٫ Introduction

Firm ownership remains a core construct in the international business (IB) literature (Aguilera & Crespi-Cladera, 2016). The need to retain ownership and control of firm-specific assets is at the core of internalisation theory and is a founding pillar of the dominant paradigms in IB. Indeed, as discussed in the recent retrospective by Brouthers (2013), the large literature on entry modes has explored ownership decisions at the point of entry, particularly with the aid of transaction cost theory. However, there is limited understanding of how multinational enterprises (MNE) and local partners adjust their ownership shares as the external environment changes. The existing theory on ownership change builds primarily on the tradition of Johanson and Vahlne (1977, 2009) who emphasise experiential learning and the evolutionary aspects of the process of ownership structure adjustment. However, the existing literature treats the evolution of foreign presence in a location as being, ceteris paribus, an incremental process of increased commitment. Accordingly, many studies adopt a theoretical framework that is in line with the Uppsala model (see e.g., Brouthers & Bamossy, 1997; and Globerman & Shapiro, 2003), which argues that firms internationalise incrementally based on their ability to successfully leverage their ownership advantages into new markets. However, to use this argument in order to explore the nature of the relationship between experience and affiliate ownership is, as Birkinshaw and Morrison (1995) point out, misleading. Rather, it is important to emphasise that the process of ownership change is driven by a variety of factors, resulting in an increase or a decrease in shares held by the foreign investor over time. Importantly, these follow not only the foreign investor’s strategy but are co-determined by the local partner’s incentives and motivation in holding the remainder of the affiliates’ ownership shares. We incorporate this aspect into the analysis in order to consider the relative value of both the foreign and the local partner’s contributions at the affiliate level. We argue that the evolution of the relative value of these contributions varies not only due to firm-level features and processes (relatedness of affiliate to parent and maturity of the affiliate), but also due to the institutional environments. Our study, therefore, contributes to the literature on internationalisation and ownership change in several ways. First, we conceptualise post-entry changes in foreign affiliate ownership with the aid of property rights theory. Indeed, we seek to develop this literature in line with the findings of Beamish and Lupton (2016) who argue that it is important for future theory building on cooperative strategies in IB to focus research “on what is best for the agreement, or joint venture (JV), rather than what is good for either the foreign or local partner” (Beamish & Lupton 2016: 173). Building on this perspective, we argue that much of the existing literature, views ownership structures only from the perspective of the foreign partner (i.e. parent MNE), while the local partner (i.e. host country partner) is equally important. It is necessary therefore to expand our conceptual understanding. We posit that the property rights theory is a perspective that fits this suggested purpose, and we use this theory to conceptualise postentry changes in foreign affiliate ownership. This allows us to develop arguments to extend the traditional analysis centred on transaction costs (Brouthers, 2002) in order to consider the optimal distribution of ownership shares, emphasising effective responses to the problem of incomplete control. We use insights gleaned from property rights theory to investigate firm level and country level drivers of changes in ownership structure. In doing so, we explore the applicability of the property rights theory to the core IB theme of firm ownership (Antràs, 2014). Our main argument is that changes along the institutional dimensions and to the firm-level characteristics affect the relative value of the local and foreign partners’ contributions and their outside options (e.g. sources of finance) in a non-symmetric manner. Second, we extend the literature, building on Hoskisson et al. (2013), by contrasting the changes in the general quality of host country institutions that affect contracting opportunities, with the impact of improved financial markets in the host countries. We posit that financial market development is a distinct factor in explaining ownership change. In many emerging market economies, the quality of the financial sub-systems may exceed the overall institutional quality (Glaeser, Johnson, & Shleifer, 2001) and the two systems may well evolve independently of each other. This links with arguments of Cantwell, Dunning, and Lundan (2010), who explore the co-evolution of institutions and inward investors. Third, by focusing on changes in ownership structure, we can better isolate institutional effects from static country characteristics. For example, institutional quality measures, when captured in levels are strongly correlated with level of development, as documented by institutional theorists (e.g., North, 1990). This confounding effect no longer applies to changes in institutions. Likewise, the dynamic approach enables us to incorporate the impact of the increasing maturity of the foreign affiliate, and also how outcomes of these processes differ for firms that are characterised by higher relatedness, building on the concept utilised by Malhotra and Gaur (2014). We have annual observations of ownership shares for 53,625 foreign affiliates in 125 countries in our sample period of 2002– ۲۰۱۲, whereas previous studies have mostly relied on information at the time of investment. Utilising this data, we test our hypotheses relying on the multinomial logit estimator. Our core findings, in contrast with the earlier literature, are that an increase in corruption in the host country results in a lower likelihood of a multinational reducing its holding to become a minority partner. In contrast, improvements in local capital markets make such a move more likely, as it enhances access to finance for local firms. At the micro-level, we find that maturity of firms makes an adjustment towards minority foreign control more likely and higher relatedness between the affiliate’s and the parent’s activities makes an adjustment towards minority foreign control less likely. Our results are detailed below and explained with the aid of property right theory. The paper is organised as follows. We first discuss the theoretical framework and derive our hypotheses. In the subsequent section we describe the data and methodology. The final sections present and discuss the results, followed by concluding remarks.